Co to jest PADI?

Przyjrzyjmy się historii powstania i rozwoju największej na świecie organizacji nurkowej. PADI jest organizacją członkowską zrzeszająca centra nurkowe, nurków, divemasterów, instruktorów oraz wszystkich miłośników nurkowania. Powstała w Stanach Zjednoczonych, a jej założycielami byli  John Cronin i Ralph Erickson, którzy zrealizowali marzenie o własnej organizacji nurkowej. Ralph Ericson pomimo tego, że był profesorem uniwersyteckim, w wolnym czasie pracował jako instruktor nurkowania zrzeszony w ówczesnej federacji nurkowej NAUI (National Association of Underwater Instructors; powstała w 1959 roku). John Cronin natomiast był szefem firmy zajmującej się produkcją sprzętu nurkowego U.S. Divers Corp.

Doszło do fuzji tych bogatych doświadczeń i ogromnej wiedzy jaką Cronin i Erickson posiadali. Organizacja przez nich utworzona miała być organizacją międzynarodową, dlatego na potrzeby logo organizacji wybrali kontury globu, a na jego tle umieścili sylwetkę płetwonurka z pochodnią w dłoni, która przypomina znany nam znicz olimpijski. Swój pomysł zaczerpnęli z emblematu towarzystwa National Geographic, wzorując się również na okładce katalogu firmowego Johna Cronina.

W październiku 1966 roku w stanie Illinois powstaje PADI - Professional Association of Diving Instructors - pierwsza organizacja mająca w swojej nazwie słowo „professional”. Kilka miesięcy później ustalono, że PADI będzie organizacją członkowską. Od samego początku istnienia organizacja kładła bardzo duży nacisk na rozpowszechnianie wiedzy nurkowej. Wydane przez nią publikacje „The Undersea Journal” początkowo kierowane były tylko dla instruktorów mieszkających w Stanach Zjednoczonych. Z czasem każdy kto zapisał się do PADI i opłacił roczną składkę, otrzymywał go za darmo. Ciekawostką jest to, że magazyn ten miał najwięcej zwolenników wśród instruktorów innych organizacji. W pierwszą rocznicę powstania organizacji, PADI po raz pierwszy prezentuje programy nurkowania rekreacyjnego z podziałem na stopnie. Każdy z kierunków realizowany jest w systemie modułowym opartym na standardach, co było na ówczesne czasy innowacją w systemie nauczania. W drugą rocznicę, organizacja wprowadza po raz pierwszy, dobrze znane nam dziś karty identyfikacyjne dla swoich kursantów. Dużym przełomem w tej branży było też wprowadzenie tzw. przeniesień. Chodzi o to, że każdy kto rozpoczął kurs w danym miejscu i u danego instruktora, w każdej chwili może ten sam kurs dokończyć w zupełnie innym miejscu na świecie. W kolejnych latach organizacja zmienia swoją siedzibę. Wraz z nią do Kalifornii przeniósł się John Cronin, przejmując od tej chwili biznesową stronę organizacji. Ralph Erickson pozostał w Illinois i poświęca się bezgranicznie nauczaniu. Jako wieloletni instruktor nurkowania opracowuje na potrzeby kursów i szkoleń podręczniki do nauczania oraz przewodniki dla instruktorów. Jako ciekawostkę przypomnę wszystkim, że Ralph jest autorem dobrze znanej nam książki opracowanej na potrzeby szkolenia podstawowego Open Water Diver, która nowelizowana od 1972 roku funkcjonuje do dziś. Wydała ją oczywiście korporacja Johna, U.S. Divers. 1973 jest rokiem powstania najwyższego do dziś, stopnia niezawodowego w nurkowaniu rekreacyjnym Master Scuba Diver. Kolejną ważną datą dla PADI był rok 1975, kiedy to stworzono program mający na celu szkolenie tzw. Instructor Trainerów, dziś nazywanych Course Directorami. W ramach programu zaczęły ukazywać się podręczniki skierowane do instruktorów i wprowadzono formalny Egzamin Instruktorski. Kolejne lata to ciągłe doskonalenie metod nauczania, wprowadzanie do zajęć quizów, prezentacji multimedialnych i audiowizualnych. Kolejnym krokiem w rozwoju organizacji było powołanie w 1979 roku komórki zajmującej się kontrolą jakości działalności szkoleniowej - Quality Assurance Department. Rok później PADI wydaje pierwszy podręcznik do szkoleń dla nurków zaawansowanych - Adnanced Diver Manual. Od 1979 roku PADI wychodzi poza granice Stanów Zjednoczonych, pojawiając się najpierw w Tokio, później w Sydney, w Kanadzie, aż wreszcie w 1982 roku dociera do Europy, gdzie w Zurychu w Szwajcarii otwiera biuro funkcjonujące do dnia dzisiejszego. Organizacja nie zapomina również o tych płetwonurkach, którzy mając stopień nurkowy, z różnych powodów nie nurkowali dłuższy czas i specjalnie dla nich, wypuszcza na rynek program Scuba Rewiev. Podyktowane to jest ciągłą troską organizacji o bezpieczeństwo nurkujących i tak właśnie skonstruowane jest to szkolenie. W ślad za tym w 1984 roku, system szkoleń PADI oferuje wraz z podręcznikiem, program Rescue Diver.

Organizacja bardzo dużo uwagi przywiązuje również do standaryzacji swoich kursów w każdym zakątku ziemi. Wśród publikacji warto wspomnieć o podręczniku Divemastera, który jako kompletne źródło informacji, może być wsparciem na każdym poziomie szkoleń. Opublikowano również dla członków PADI poradnik prawny oraz kilka przewodników mających na celu rozpropagowanie szkoleń nurkowych wśród studentów. Kolejne lata to ciągły nacisk na rozwój bezpieczeństwa nurkowego, co owocuje opracowaniem tzw. planera nurkowań rekreacyjnych (RDP). Pierwsza wersja przypominała poprzednie standardowe tabele opracowane dla U.S. Navy, z tym, że nie zakładają one nurkowań dekompresyjnych. Druga wersja, bardziej precyzyjna o kształcie koła, tzw. Wheel, umożliwia planowanie nurkowań wielopoziomowych. Od 1989 roku instrukcja korzystania z RDP Wheel, dostępna jest na video, co jest kolejnym innowacyjnym rozwiązaniem wprowadzonym przez PADI. Kolejnym elementem znanym nam do dziś jest kampania nazwana  S.A.F.E – Slow Asend From Evry Dive, której celem jest nauczenie powolnego wynurzania, a tym samym zwiększenie bezpieczeństwa nurkujących, poprzez zminimalizowanie ewentualnych komplikacji zdrowotnych. Również w 1989 roku ukazuje się pierwsza encyklopedia skierowana zarówno do osób nurkujących, jak i dla osób niewtajemniczonych, a obejmuje swoim zakresem różne aspekty nurkowania, aż po produkcję sprzętu nurkowego. Kolejne lata to kolejne wyzwania. Zwiększono nacisk na promocję ochrony środowiska naturalnego, co zaowocowało kolejną specjalizacją nurkową -  identyfikacją ryb, którą połączono z programem szkoleń.

W 1991 roku PADI zmienia całkowicie program szkoleń AOWD i opiera go głównie na rozwijaniu własnych zainteresowań. Od tego czasu kurs ten opiera się na zdobywaniu poszczególnych specjalizacji nurkowych. Każdy kolejny rok to ciągłe unowocześnianie środków dydaktycznych oraz zdobywanie nowych kanałów nauczania. Powstaje więc oficjalna witryna internetowa www.padi.com, ukazują się magazyny nurkowe dostępne w wersji on-line. Ciekawym rozwiązaniem jest również uruchomienie serwisu weryfikującego certyfikowanych nurków. Serwis ten działa przez 24 godziny na dobę i umożliwia sprawdzenie posiadanych uprawnień. W trzydziestą rocznicę istnienia PADI odrywa się trochę od nurkowania rekreacyjnego i dodaje do swych specjalizacji nurkowanie na Nitroksie, co było do tej pory elementem nurkowań technicznych. Jest to początek nowych rozwiązań i nowej współpracy z firmą TecRec, która promowana przez PADI wprowadza na rynek swoje szkolenia techniczne. PADI wykorzystując ciągły postęp technologiczny wprowadza udogodnienia, tym razem instruktorzy otrzymują możliwość rejestracji kursantów on-line. Ważnym wydarzeniem jest również nawiązanie współpracy partnerskiej z Emergency First Responce Corp., co owocuje wprowadzeniem do programów PADI kursów pierwszej i wtórnej pomocy przedlekarskiej. W 2004 roku kolejna współpraca tym razem z Towarzystwem National Geographic, powołuje program National Geographic Diver, którego zadaniem jest rozwijanie i utrwalanie świadomej ochrony środowiska, niekolidującej z eksploracją i przygodą jaką daje nam nurkowanie. W 2006 roku PADI obchodzi swoje czterdziestolecie i jest największą organizacją szkolącą płetwonurków na świecie. Jak podają statystyki ponad 70 % osób mających uprawnienia nurkowe, swoje kwalifikacje uzyskało w PADI. W wielu krajach programy nurkowe opracowane przez PADI były pierwszymi uznanymi przez niezależne autorytety szkoleniowe. Dowodem na to jest również uzyskanie przez PADI certyfikatów Unii Europejskiej, które potwierdzają zgodność programów z jej normami. Również w Polsce Stowarzyszenie Instruktorów PADI zarejestrowało program szkoleniowy PADI w Ministerstwie Edukacji Narodowej i otrzymało jego aprobatę.

W Polsce PADI wprowadził na rynek Witold Śmiłowski, zmarły w 2011 roku Platinum Course Director PADI. Niektórzy mówią nawet, że Polska nurkuje dziś właśnie dzięki Witkowi.

Oficjalna strona PADI